Eτοιμαστείτε για το
θαύμα της ζωής

Σύμφωνα με τα εθνικά στοιχεία, δεν υπήρξε σημαντική αύξηση του ποσοστού ζευγαριών που είναι υπογόνιμα. Ωστόσο, περισσότερες γυναίκες αναζητούν ιατρικές υπηρεσίες για τη διάγνωση και τη θεραπεία της υπογονιμότητας – ιδιαίτερα εκείνες που δεν είχαν προηγουμένως παιδιά.

Καθώς οι γυναίκες μεγαλώνουν, είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν προβλήματα υγείας ή να λαμβάνουν ιατρικές θεραπείες που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τη γονιμότητα. Προβλήματα που επηρεάζουν άμεσα το αναπαραγωγικό σύστημα είναι η ενδομητρίωση, σεξουαλικά μεταδιδόμενες νόσοι (ΣΜΝ), χειρουργική επέμβαση στα αναπαραγωγικά όργανα ή εκτοπικές κυήσεις. Επιπρόσθετα άλλα γενικά ιατρικά προβλήματα που μπορούν να επηρρεάσουν αρνητικά τη γονιμότητα, είναι ο υποθυρεοειδισμός, η υψηλή αρτηριακή πίεση, ο διαβήτης και ο λύκος.

Στους άνδρες οι παράγοντες που επιρρεάζουν την γονιμότητα μπορει να οφείλονται σε μολύνσεις, χρήση φαρμάκων ή και έκθεση σε χημικά επαγγελματικής ή περιβαλλοντικής φύσης .
Ωστόσο, δεν έχουν την ίδια δραματική και προβλέψιμη μείωση που σχετίζεται με την ηλικία με τις γυναίκες.

Λόγω της αυξημένης πιθανότητας προβλημάτων γονιμότητας, οι γυναίκες άνω των 35 ετών συχνά είναι καλό να ζητήσουν ιατρικές συμβουλές εάν προσπαθούν να συλλάβουν για έξι μήνες χωρίς επιτυχία. Η επιτυχής σύλληψη ενδέχεται να διαρκέσει περισσότερο σε αυτές τις γυναίκες. Έτσι ορισμένοι εμπειρογνώμονες προτείνουν στα ζευγάρια να δίνουν στον εαυτό τους περισσότερο χρόνο να επιτύχουν μια εγκυμοσύνη πριν ζητήσουν ιατρική βοήθεια. Τα ζευγάρια πρέπει να βρουν μια ισορροπία ανάμεσα στο να μην αφήνουν αρκετό χρόνο για σύλληψη και να καθυστερήσουν πολύ καιρό (καθιστώντας τη θεραπεία λιγότερο πιθανό να πετύχει)

Οι γιατροί και οι ερευνητές θεωρούν ότι ένα ζευγάρι έχει υπογόνιμο όταν, παρά την τακτική επαφή χωρίς τη χρήση προφύλαξης, δεν έχουν κατορθώσει να συλλάβουν για τουλάχιστον ένα χρόνο.

Δεκαπέντε έως 20% των ζευγαριών δεν θα συλλάβουν παρά την προσπάθεια τους για ένα χρόνο. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα συλλάβουν αργότερα, ακόμη και χωρίς θεραπεία. Μερικοί ερευνητές θεωρούν ότι δύο χρόνια χωρίς σύλληψη είναι ένας καλύτερος δείκτης ότι ενα ζευγάρι πλέον έχει ανάγκη για βοήθεια.

Περισσότερο από το 90% των ζευγαριών θα έχουν επιτύχει εγκυμοσύνη εντός δύο ετών.

Στην περίπτωση που ένα άτομο δεν έχει κατορθώσει να συλλάβει χωρίς τη λήψη θεραπείας (για παράδειγμα, μια γυναίκα δεν έχει ωορρηξία ή έχει δύο μπλοκαρισμένες σάλπιγγες), μερικές φορές η κατάσταση αναφερεται ως στειρότητα.

Η υπογονιμότητα αναγνωρίζεται πλέον ως ζήτημα ενός ζευγαριού και είναι εξίσου πιθανό να προέρχεται από προβλήματα στη γυναίκα ή στον άντρα. Όταν ένα ζευγάρι με υπογονιμότητα υποβάλλεται σε εξετάσεις, περίπου το 40% των περιπτώσεων οφείλεται σε προβλήματα στην γυναίκα και ένα άλλο 40% οφείλεται σε προβλήματα στον άνδρα.

Στο 10% των ζευγαριών, παράγοντες στειρότητας βρίσκονται τόσο στον άνδρα όσο και στη γυναίκα. Τέλος στο υπόλοιπο 10% η υπογονιμότητα παραμένει ανεξήγητη.

Επειδή τόσο η γυναίκα όσο και ο άνδρας μπορεί να εμπλέκονται, είναι σημαντικό να γίνουν εξετάσεις και στα δύο μέλη του ζευγαριού πριν ξεκινήσετε οποιαδήποτε θεραπεία, είτε συμπληρώματος διατροφής είτα κάποια φαρμακευτική αγωγή. Ανεξάρτητα από την αιτία, οι περισσότερες θεραπείες απαιτούν την ενεργό συμμετοχή και των δύο συντρόφων.

Ναι η υπογονιμότητα μπορεί να είναι πρωτογενής ή δευτερογενής. Η πρωτογενής υπογονιμότητα είναι όταν η εγκυμοσύνη δεν έχει επιτευχθεί ποτέ από ένα άτομο και η δευτερογενής είναι όταν έχει επιτευχθεί τουλάχιστον μία προηγούμενη εγκυμοσύνη.

Για να συλλάβει και να κυοφορήσει ένα ζευγάρι, τέσσερα μέρη του αναπαραγωγικού συστήματος πρέπει να λειτουργούν ικανοποιητικά:

 

• Οι ωοθήκες μιας γυναίκας πρέπει να παράγουν τακτικά και να απελευθερώνουν ωάρια καλής ποιότητας.
• Το σπέρμα πρέπει να παράγεται σε ικανοποιητική ποσότητα και να παραδίδεται σωστά κατά τη σεξουαλική επαφή.
• Οι αναπαραγωγικοί δίοδοι πρέπει να είναι ανοιχτοί για: α) το σπέρμα να εισέλθει στη μήτρα (μέσω του τραχήλου) και να προωθηθεί στις σάλπιγγες για να ενωθεί με το ωάριο β) το ωάριο ή το πρώιμο έμβρυο να μεταφερθεί στη μήτρα (μέσω των σαλπίγγων).
• Η επένδυση της μήτρας πρέπει να μπορεί να έχει εμφύτευμα εμβρύου και να διατηρεί την εγκυμοσύνη.
  Πολλοί τύποι προβλημάτων – συμπεριλαμβανομένων ανωμαλιών στις ορμόνες ή αποκλεισμών που προκαλούνται από λοίμωξη ή ουλώδη ιστό – μπορούν να επηρεάσουν μία ή περισσότερες από αυτές τις λειτουργίες.

Σύμφωνα με τα εθνικά στοιχεία, δεν υπήρξε σημαντική αύξηση του ποσοστού ζευγαριών που είναι υπογόνιμα. Ωστόσο, περισσότερες γυναίκες αναζητούν ιατρικές υπηρεσίες για τη διάγνωση και τη θεραπεία της υπογονιμότητας – ιδιαίτερα εκείνες που δεν είχαν προηγουμένως παιδιά.

Καθώς οι γυναίκες μεγαλώνουν, είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν προβλήματα υγείας ή να λαμβάνουν ιατρικές θεραπείες που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τη γονιμότητα. Προβλήματα που επηρεάζουν άμεσα το αναπαραγωγικό σύστημα είναι η ενδομητρίωση, σεξουαλικά μεταδιδόμενες νόσοι (ΣΜΝ), χειρουργική επέμβαση στα αναπαραγωγικά όργανα ή εκτοπικές κυήσεις. Επιπρόσθετα άλλα γενικά ιατρικά προβλήματα που μπορούν να επηρρεάσουν αρνητικά τη γονιμότητα, είναι ο υποθυρεοειδισμός, η υψηλή αρτηριακή πίεση, ο διαβήτης και ο λύκος.

Στους άνδρες οι παράγοντες που επιρρεάζουν την γονιμότητα μπορει να οφείλονται σε μολύνσεις, χρήση φαρμάκων ή και έκθεση σε χημικά επαγγελματικής ή περιβαλλοντικής φύσης .
Ωστόσο, δεν έχουν την ίδια δραματική και προβλέψιμη μείωση που σχετίζεται με την ηλικία με τις γυναίκες.

Λόγω της αυξημένης πιθανότητας προβλημάτων γονιμότητας, οι γυναίκες άνω των 35 ετών συχνά είναι καλό να ζητήσουν ιατρικές συμβουλές εάν προσπαθούν να συλλάβουν για έξι μήνες χωρίς επιτυχία. Η επιτυχής σύλληψη ενδέχεται να διαρκέσει περισσότερο σε αυτές τις γυναίκες. Έτσι ορισμένοι εμπειρογνώμονες προτείνουν στα ζευγάρια να δίνουν στον εαυτό τους περισσότερο χρόνο να επιτύχουν μια εγκυμοσύνη πριν ζητήσουν ιατρική βοήθεια. Τα ζευγάρια πρέπει να βρουν μια ισορροπία ανάμεσα στο να μην αφήνουν αρκετό χρόνο για σύλληψη και να καθυστερήσουν πολύ καιρό (καθιστώντας τη θεραπεία λιγότερο πιθανό να πετύχει)